Dag 30: naar huis....

Tja, wat kun je hiermee?
Stel: je hebt het naar je zin. Het weer klopt, de lokatie is top, het gevoel is prima en ...... Waarom zou je dan terug naar huis willen? Er zijn meerdere redenen denkbaar maar meestal is er iets met werk, het thuisfront, soms is het geld op en het kan ook zijn dat er al tickets geboekt zijn. Ja, dan zit er niets anders op.


De vlucht:
- gewoon geboekt bij de KLM. Dus je denkt: alles ok.
- Wegens de onverklaarbare wegen van onze nationale trots de KLM zouden wij eerst met een Alaska Air vliegen van Seattle naar Portland. Aldaar ging het middels Delta naar huis. Alaska op hun beurt hadden deze vlucht weer uitbesteed aan Horizon. Dus allemaal onderaannemers zullen we maar zeggen.
- op de heenweg al gedoe gehad. Op tijd kunnen oplossen, zelfs naast elkaar kunnen zitten. Maar we waren gewaarschuwd.
- op de terugweg was het ook maar goed dat we er bijtijds bij waren want zowel de eerste als de tweede vlucht had anders erg spannend kunnen worden.

Damn. What a good coffee.

Vlucht een: "no, you are not on this plane". Gelukkig was de dame in kwestie erg behulpzaam zodat we en meekonden en nog een vlucht eerder. En wat een leuke vlucht is het geworden. Een handzaam propeller vliegtuig met een leuke vlotte bedienmeneer en dito mevrouw. Ware acteurs. Gewoon erheen lopen en zelf de trap op. Het was nu nog erg mistig maar dat lost zo op. Dat heb je hier aan de kust in Seattle vrijwel dagelijks. Daarna o.a. langs Mount Reinier. Mooi plaatje. En natuurlijk: first things first.

Daarna landen in Portland en instappen bij Delta. Ook hier de opmerking: "no, you are not on this plane". Gelukkig ook hier e.e.a. kunnen regelen en we zaten zelfs naast elkaar... 
Nu ruim 9 uur hangen. De insteek was om lekker veel te slapen, helaas bleek dit een kinderrijke vlucht te zijn met vele baby's dus van slapen is niet veel terecht gekomen. Renee deed 3 films, Andrea 1, Henk deed twee conférances (Hans en Youp) en Hans van alles. 
Op Schiphol werden we verwelkomd door Jiske en Naomi, waarvoor dank!
En dan natuurlijk first things first: Starbucks


Wij hebben 5423 km gereden.


Dit was de laatste bijdrage aan dit blog. Inmiddels zijn we allemaal weer veilig thuis en kan het dagelijkse gedoe weer op gang komen. Dank allemaal voor jullie reacties. Misschien hebben we niet iedereen persoonlijk een reactie gestuurd, maar we hebben zeker alles gelezen. Zoals het er nu naar uitziet gaan we over 3 jaar weer en dan lijkt het weer Australië te worden.


Nog wat tips:
- zorg voor voldoende budget. Canada is erg duur
- men is zowel hier als in Amerika gewend om snel je tafel af te ruimen, ook al is niet iedereen klaar met eten. Daarna krijg je direct de rekening
- internet is wel redelijk beschikbaar maar vaak erg langzaam
- de afstanden kunnen wellicht kort lijken maar onderschat ze niet. Je bent er met name in de wat afgelegen gebieden veel tijd aan kwijt
- wij hebben veel plezier beleefd aan het heel vroeg opstaan om aan wildspotting te doen. Het is geen garantie maar bij ons werkte het wel
- vrijwel altijd hebben huisjes een bbq. Hier kun je zelf heerlijke maaltijden op bereiden
- voor Banff en Jasper geldt dat in het hoogseizoen vooraf reserveren pure noodzaak is

Dag 29: van Sandpoint naar Seattle; Twin Peaks revisited

Twin Peaks revisited

Vandaag is de laatste reisdag, morgen naar huis.
Dat betekent alles inpakken, afscheid nemen van ons prachtige huis in Sandpoint, thnx Cathy and Rocky, en op weg naar Seattle. Wij besloten om niet via de interstate te gaan maar kozen voor de highway 2. Bij Sandpoint erop en richting Seattle. Onderweg via plaatsen als Spokane en Wilbur. Ook hier first things first.


Wij reden vrij snel de bergen uit en dan kom je door een deel van de graanschuur van Amerika. Maar zoals bekend is het hier gortdroog en dat zag je. Wat een stof, wat een hitte. En wat een leegte.
En een echt roadhouse aangedaan.

Langs Wenatchee Valley, voorbij Cashmere kom je weer wat meer de bergen in. Inmiddels zaten wij op de 97. Wij vonden hier langs de bruisende rivier een schitterende picknick plek.

Als verrassing hadden de heren besloten om een stop te maken bij de watervallen en het hotel wat gebruikt is in Twin Peaks The Great Northern. De oudere jongeren zullen zich deze meesterlijke serie zeker herinneren. Wat een goede serie was dat. Dat betekende een soort van stiekum van de route afwijken, richting Snoqualmie falls en zorgen voor een dramatische entree. Dat is gelukt. Wat een plaatje. Helaas was het beloofde terras niet geopend.

Daarna doorrijden naar Seattle, auto parkeren en dan de stad in. Heerlijk bij de haven rondgehangen, wat geborreld en genachod. We hadden ook hier prachtig weer. Kort gewinkeld bij Macy's (want ook wij denken af en toe aan het thuisfront) en daarna kwam de keuze: waar gaan we eten? Dat werd het Hard Rock Cafe. Zowel nu als ook eerder aan het water met zicht op de veerboten waar het 4 weken geleden allemaal begonnen was vroegen wij ons weemoedig af waarom we eigenlijk naar huis gingen. Why, why, why .......? 

Skyline Seattle

Omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen bijgaand wat sfeerbeelden uit Seattle:

stijle straten als in San Francisco

Go home? Why?

Dag 28: No Moose Lake

Moose Lake

vertrek

beer bestendig

Aangezien het de laatste dag is in ons mooie verblijf in Sandpoint was het vooral weer de relax mode die we zochten. Dus heerlijk rustig aan doen, extra bakkie en daarna op weg naar denkelijk de laatste wandeling. Hiervoor moesten we een eind rijden, waarvan 20 mile op een deels steenslag deels onverharde weg. Uiteindelijk bereikten we de start van de wandeling. Onvoorstelbaar, maar ook hier weer een toilethuisje. Het ging bergop, maar wel op een aangename wijze. Dat dit bear country was wisten we maar er werd hier wel nadrukkelijk voor gewaarschuwd.

Enfin, uit de auto en op weg. De route was ca 4 mile en was prachtig. Er lag nog veel sneeuw, dus het pad was modderig. Maar de stijging was geleidelijk dus was het ook weer heerlijk beschaduwd. En dat is met deze temperaturen wel aangenaam. Dus in Amerika konden we toch nog door de sneeuw lopen en dat bij deze hitte.

Een door midden gebroken brug zorgde voor wat hilariteit maar de hindernis werd met gemak genomen.
Na wat doorstappen bereikten wij Moose Lake, maar zoals de laatste dagen al steeds het geval is zagen wij geen wildlife. So we will call it no moose lake. Bij het meer kunnen uitrusten en dan de terugweg opgepakt. Onderweg kwamen wij wat parkmedewerkers en - sters tegen. Men was zichtbaar blij met de mededeling dat we de wandeling konden waarderen. Zij verrichten hier het noodzakelijke onderhoud aan de paden.
Omdat deze route erg ver van de gebruikelijke routes afligt kwamen wij niemand meer tegen tijdens de wandeling.

Op democratische wijze werd besloten om nog een terrasje in Sandpoint te pakken. Daar bleek het bier uitzonderlijk goedkoop te zijn, de wijn erg duur en de nachos wederom erg lekker.
Daarna weer naar ons huis en genieten van de rust.
We hebben Cathy en Rocky beloofd wat reclame te maken voor hun huis, dus als je dit wilt boeken klik dan hier. Ook kun je Cathy mailen via: all_things_dog_ltd@yahoo.com


In English: for bookings look here.

Dag 27: Beach fun and walking

Ook vandaag een afbouwdag. Dus weinig gedoe, tempo laag en tegen de middag de dames bij het strand afgezet. De heren reden door en deden trail nr. 3

 Gold Hill Trail No. 3 is a classic hike switchbacking up Gold Hill to a pair of benches situated on a rocky knob with unparalleled vistas of Sandpoint and the Pend Oreille River. If you want to make the 3.7-mile climb to the viewpoint, take the lower trailhead found on Bottle Bay Road 4.5 miles from Highway 95. If you want an easy way to the viewpoint, locate the upper trailhead: Turn off Highway 95 onto Sagle Road about six miles south of Sandpoint and go six miles to Contest Mountain Road No. 2642. Follow it approximately six miles to the upper trailhead.


Dit was een wandeling die stijf omhoog ging, dus direct er tegen aan. Gelukkig wel door bossen zodat we met dit hete weer voldoende schaduw hadden. Na een paar honderd meter stijgen werden we beloond met mooie uitzichten. Helaas was het wat heiig geworden zodat foto en film wat beperkt was.

Na een verdiende pauze weer naar beneden, terug naar de dames en nog een tijd op het strand gelegen.
Daarna Walmart tijd.

Tja, na al dat wildlife is dit nieuws van een ander niveau.

Meer info over Lake Pend Oreille vind je hier.

Overmorgen wordt het een reisdag naar Seattle. En dan naar huis......
The end is almost near.....

Dag 26: Priest Lake

onze jarige

Priest Lake

Vandaag stond een wandeling bij Priest Lake op het programma. Beach Walk 48.

Het is een uurtje sturen vanaf ons verblijf door een mooie omgeving.
Tevens kreeg het begrip "jij bent nog niet jarig een nieuwe lading".


De wandeling was gelukkig grotendeels beschut want met deze temperaturen (34 graden) zou het anders toch niet zo aangenaam zijn. Priest Lake is een druk bezocht gebied met veel watervertier, huizen aan het lake, campings en gelukkig ook een uitspanning.

Op het terras konden we onze jarige feliciteren met een live boeket en wat versnaperingen.

Het is prettig om onze vakantie op deze manier een beetje af te bouwen. Heel relaxed en niet meer een druk programma. We hangen wat meer de toerist uit deze laatste paar dagen.
Morgen voor de dames beach day. De heren willen er nog op uit. We zullen zien.

ons verblijf

Dag 25: Sandpoint

Na te hebben uitgeslapen was het een rustdag. Dus lekker ontbijten op de veranda, daarna  Sandpoint bekijken. First things first: Starbucks.

Leuk plaatsje met de weekendmarkt, die we toevallig nu meemaken (zaterdag). Veel winkeltjes naast de bekende malls buiten het centrum. Daarna wat verder naar het visitor center en wat kaarten meegenomen. Dan naar de city beach en hier lekker kunnen vertoeven. Het is hier echt heet ( >30 graden) en de komende dagen stijgt de temperatuur nog meer. De haven is mooi aangelegd. Ook kun je hier nog die typische amerikaanse huizen vinden met hun veranda. Een aantal hiervan is al erg oud.

Vervolgens naar het Schweitzer Mountain Resort gereden, een (winter)sportplaats die hoewel al langer bestaand de laatste 10 jaar fors is uitgebreid. Het geheel maakt een verzorgde indruk. We hebben hier wat rondgelopen en heerlijk gelunched. Je kunt hier wandelen en met de mountain bike naar beneden scheuren.
Daarna op ons gemak teruggereden naar ons huis en verder rustig aan gedaan. De komende dagen gaat het echt warm worden, dus we zullen zien ... Later BBQ bij Rocky en 's-avonds sterren kijken.

Dag 24: Van Windermere naar Sandpoint

Overzicht Fort Steele

Wij verkasten van Windermere naar Sandpoint. Onderweg bezochten wij Fort Steele. Dit is een soort openlucht museum waarbij men getracht heeft om zoveel mogelijk de gebouwen en de sfeer van die tijd te bewaren. Daarnaast zijn er acteurs (7) die toneelstukjes opvoeren in de nemen wij aan oorspronkelijke klederdracht. Het geheel maakt een zeer verzorgde indruk, is betaalbaar en biedt een inkijkje in het soldatenleven, het leven van de goudzoekers, etc. Als je westernfilms gezien hebt komt het bekend voor. Denk aan de school, de tandarts, het hotel, de kazerne, etc. Aangezien de historie van de blanken hier niet zover teruggaat als in Europa is het een serieuze poging om de geschiedenis op een aantrekkelijke manier uit te beelden. Zelfs de indianen komen aan bod. Je krijgt een indruk hoe het leven in die tijd moet zijn geweest. Schoolkinderen komen hier live geschiedenis les volgen. Het geheel ligt op een mooie locatie. Als je wilt kun je een treinreis in een oude stoomtrein maken. Die is dan wel aangelegd. Wij dronken er koffie en die wordt geserveerd door dames in passende kledij. Wat heeft men kunnen bewaren?
Wat dacht je van de painless dentistry? Nou, we hebben de apparatuur gezien. Brrr... Ook kun je goud wassen en je fortuin vergaren (!). En de gevangenis, de barber shop,  de slaapzalen van de soldaten, .... De filmpjes geven een indruk van Fort Steele.

Daarna verder rijden en de grens oversteken. Aangezien de Amerikanen hier de tijd voor nemen kostte dit toch wel drie kwartier. Daarna verder naar de eindbestemming. Dat was nog wel even zoeken aan gezien de routeplanner nog nooit gehoord had van de straat waaraan ons huis lag.
Maar na aankomst was dit toch wel een bijzondere ervaring. We hadden al gehoopt op iets speciaals maar als het dan echt zover is blijkt dit iedere keer weer een verrassing op te leveren. We zitten hier echt ver weg van de bewoonde wereld bij hele aardige mensen. Cathy Jordan en Rocky Jordan.
Rocky is bezig om als sheriff te worden benoemd. Hiervoor heeft hij circa 3000 stemmen nodig. Op die van ons kan hij rekenen. Alle gebouwen heeft hij zelf gebouwd, maar dat gebeurd meer hier in de omgeving. Men heeft geen last van allerlei regelgeving en beperkingen. Cathy heeft een hondenfokkerij met uitsluitend Duitse herdershonden. Men heeft nu pups van 20 dagen oud.
Nog een avondwandeling maar geen wild spotting helaas. Wel leuk gekeuveld met Rocky. En kennisgemaakt met de paarden en de honden. De paarden lopen hier gewoon vrij rond in de bergen/bossen en komen 's-avonds vanzelf naar huis.